உழைப்பாளர் தினம் மே 1.

உழைப்பாளர் தினம் மே 1.

தொழிலாளர் நாள் அல்லது உழைப்பாளர் நாள் ( Labour Day அல்லது Labor Day ) என்பது உலகம் முழுவதும் ஆண்டுதோறும் கொண்டாடப்படும் விடுமுறை நாளாகும். அது
தொழிலாளர் ஒன்றிய இயக்கத்திலிருந்து தொழிலாளர்களின் பொருளாதார மற்றும் சமூக சாதனைகளைக் கொண்டாடுவதை குறிக்கின்றது. அதிகபட்சமான நாடுகள் தொழிலாளர் தினத்தை மே 1 அன்று கொண்டாடுகின்றன. இந்நாள், பிரபலமாக
மே தினம் மற்றும் சர்வதேச தொழிலாளர் நாள் என்று அறியப்படுகின்றது. கனடா ,
அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகள் செப்டம்பர் மாதத்தின் முதல் திங்கட்கிழமையில் கொண்டாடுகின்றன.
தொழிலாளர் தினத்தின் கொண்டாட்டம் அதன் மூலங்களை எட்டு மணிநேர நாள் இயக்கத்தில் கொண்டிருக்கின்றது, இது எட்டு மணிநேர வேலை எட்டு மணிநேர பொழுதுபோக்கு மற்றும் எட்டு மணிநேர ஓய்வு ஆகியவற்றை வாதிட்டது..
மே முதல் நாளில் தொழிலாளர் தினங்கள்.

முதன்மை கட்டுரை: மே நாள்

மே நாள் அல்லது மே தினம் எனப்படும் உலகத் தொழிலாளர் தினம் ஆண்டுதோறும் மே முதலாம் திகதி ( மே 1 ) உலகளாவிய ரீதியில் கொண்டாடப்படுவதாகும்.
மே தின வரலாறு
தொழிலாளர் போராட்டம்
18ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியிலும் - 19ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்திலும் வேகமாக வளர்ச்சியடைந்த நாடுகளில் தொழிலாளிகள் பலரும் நாளொன்றுக்கு 12 முதல் 18 மணி நேரக் கட்டாய வேலை செய்ய நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டனர். இதற்கெதிரான குரல்களும் பல்வேறு நாடுகளில் ஆங்காங்கே எழத் துவங்கியது. இதில் குறிப்பிடத்தக்கது
இங்கிலாந்தில் தோன்றிய சாசன இயக்கம் ( chartists ). சாசன இயக்கம் 6 முக்கிய கோரிக்கைகளை முன்வைத்து தொடர் இயக்கங்களை நடத்தியது. அதில் குறிப்பிடத்தக்கது 10 மணி நேர வேலை கோரிக்கை.
பிரான்சில் தொழிலாளர் இயக்கம்
1830களில் பிரான்சில் நெசவுத் தொழிலில் ஈடுபட்டிருந்த தொழிலாளிகள் தினமும் கட்டாயமாக 15 மணி நேரம் உழைக்க வேண்டி இருந்தனர். இதை எதிர்த்து அவர்கள் பெரும் வேலை நிறுத்தப் போராட்டத்தை நடத்தினர். 1834இல்
ஜனநாயகம் அல்லது மரணம் என்ற கோஷத்தை முன்வைத்து பெரும் கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டனர். இவையனைத்தும் தோல்வியில் முடிவடைந்தன.
ஆஸ்திரேலியாவில் தொழிலாளர் இயக்கம்
ஆஸ்திரேலியாவில் மெல்பேர்னில் கட்டிடத் தொழிலில் ஈடுபட்டிருந்த தொழிலாளிகள் உலகிலேயே முதன் முதலாக 8 மணி நேர வேலை கோரிக்கையை முன்வைத்து 1856இல் வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டு, வெற்றியும் பெற்றனர். இது தொழிலாளி வர்க்க போராட்டத்தின் மைல் கல்லாக அமைந்தது.
ரஷ்யாவில் மே தினம்
முதல் மே நாளின் போது உருசியாவில் ஒட்டப்பட்ட சுவரொட்டி
சார் மன்னரின் ஆட்சியின் கீழ் ரஷ்யத் தொழிலாளிகள் பெரும் துன்பங்களுக்கு ஆளானார்கள். இங்கும் 1895 - 1899க்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் நூற்றுக்கணக்கான வேலை நிறுத்தங்கள் நடைபெற்றன. 1896
ஏப்ரல் மாதத்தில் லெனின் மே தினத்திற்காக எழுதிய சிறு பிரசுரத்தில், ரஷ்யத் தொழிலாளிகளின் நிலைமை குறித்து விரிவாக அலசியதோடு, ரஷ்யத் தொழிலாளர்களின் பொருளாதார போராட்டம் - அரசியல் போராட்டமாக எழுச்சிக் கொள்ள வேண்டும் என்பதையும் வலியுறுத்தினர். தொழிலாளிகளின் 8 மணி நேர வேலைக்கான போராட்டங்களே ரஷ்யப் புரட்சிக்கு வித்திட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
அமெரிக்காவில்
அமெரிக்காவில் 1832இல் பொஸ்டனில் கப்பலில் பணியாற்றிய தச்சுத் தொழிலாளர்கள் 10 மணி நேர வேலை கோரிக்கையை முன்வைத்து வேலை நிறுத்தம் செய்தனர். அதே போல், 1835இல் பிலடெல்பியாவிலும், பென்சில்வேனியாவிலும் இதே கோரிக்கையை முன்வைத்து இயக்கம் நடத்தப்பட்டது. பென்சில்வேனியாவில் நிலக்கரிச் சுரங்கத் தொழிலாளர்களும், இரயில்வே தொழிலாளர்களும் குறைவான வேலை நேரத்தை வலியுறுத்தி 1877இல் வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டனர்.
இதைத் தொடர்ந்து அமெரிக்காவின் பல்வேறு மாநிலங்களில் உள்ள தொழிலாளர் இயக்கங்களை இணைத்து “அமெரிக்க தொழிலாளர் கூட்டமைப்பு” என்ற இயக்கம் உருவாக்கப்பட்டது. இவ்வியக்கம் 8 மணி நேர வேலை கோரிக்கையை முன்வைத்து தொடர்ந்து இயக்கங்களை நடத்தியது. அத்தோடு மே 1 ,
1886 அன்று நாடு தழுவிய வேலை நிறுத்தத்திற்கு அறைகூவல் விடுத்தது. இவ்வியக்கமே மே தினம் பிறப்பதற்கு காரணமாகவும் அமைந்தது.
தொழில் நகரங்களான நியூயார்க், சிகாகோ, பிலடெல்பியா, மில்விக்கி, சின்சினாட்டி, பால்டிமோர் என அமெரிக்கா முழுவதும் 3,50,000 தொழிலாளர்கள் பங்கேற்ற மாபெரும் வேலை நிறுத்தம் துவங்கியது. இவ்வேலை நிறுத்தத்தில் 1200க்கும் மேற்பட்ட நிறுவனங்களில் உள்ள தொழிலாளர்கள் பங்கெடுத்துக் கொண்டனர். தொழிலாளர்களின் எழுச்சிமிக்க வேலை நிறுத்தத்தினால், அமெரிக்க பெரு நிறுவனங்கள் மூடப்பட்டன. இரயில் போக்குவரத்து நடைபெறவில்லை. வேலை நிறுத்தத்தில் பங்கேற்ற தொழிலாளர் ஊர்வலங்கள் அமெரிக்காவை உலுக்கியது. மிச்சிகனில் மட்டும் 40,000 தொழிலாளர்களும், சிக்காகோவில் 70 ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்களும் கலந்து கொண்டனர்.
சிக்காகோ பேரெழுச்சி
மே 3 , 1886 அன்று “மெக்கார்மிக் ஹார் வஸ்டிங் மெஷின் நிறுவனத்தின்” வாயிலில் 3000-க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் அணி திரண்டு கண்டனக் கூட்டத்தை நடத்தினர். இங்கு இடம்பெற்ற கலவரத்தில் 4 தொழிலாளர்கள் காவற்துறையினரின் துப்பாக்கிச் சூட்டிற்குப் பலியாயினர். இச்சம்பவத்தை கண்டிக்கும் வகையில் ஹேமார்க்கெட் சதுக்கத்தில் மே 4 அன்று மாபெரும் கண்டன கூட்டம் ஒன்றை நடத்தினர் தொழிலாளர்கள். 2500 தொழிலாளர்கள் கலந்து கொண்ட கண்டனக் கூட்டம் அமைதியான முறையில் நடைபெற்றது. இந்நேரத்தில் காவல்துறையினர் அனைவரையும் கலைந்து செல்லுமாறு கூறினர். இவ்வேளையில் திடீரென்று கூட்டத்தில் வெடிகுண்டு வீசப்பட்டதில் அந்த இடத்திலேயே ஒரு காவல்துறையினர் பலியானார். பின்னர் போலீசார் கூட்டத்தினர் மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தித் தொழிலாளரைத் தாக்கினர். அத்துடன் தொழிலாளர் தலைவர்களை கைது செய்து வழக்குத் தொடுத்தனர். இந்த வழக்கு ஜூன் 21 , 1886 அன்று துவங்கியது. 7 பேருக்கு தூக்குத் தண்டனை வழங்கப்பட்டது. இந்நிகழ்வு ஹேமார்க்கெட் படுகொலை என அழைக்கப்படுகிறது. இந்த நிகழ்வினை ஒட்டி அந்த ஹேமார்க்கெட் சதுக்கத்தில் நினைவுச் சின்னம் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது.
அமெரிக்காவின் கறுப்பு தினம்
நவம்பர் 11 , 1887 அன்று தொழிலாளர் தலைவர்கள் ஆகஸ்ட் ஸ்பைஸ், ஆல்பேர்ட் பார்சன்ஸ், அடொல்ஃப் ஃபிஷர், ஜோர்ஜ் ஏங்கல் ஆகியோர் ஆகியோர் தூக்கிலிடப்பட்டனர்.
நவம்பர் 13 , 1887 அன்று நடைபெற்ற இறுதி ஊர்வலத்தில் அமெரிக்க தேசமே அணி திரண்டது. நாடு முழுவதும் 5 லட்சம் பேர் இவர்களது இறுதி ஊர்வலத்தில் கலந்து கொண்டதோடு, அமெரிக்கா முழுவதும் கறுப்பு தினமாக அனுஷ்டிக்கப்பட்டது.
அமெரிக்க தொழிலாளர்களின் 8 மணி நேர வேலைக்கான போராட்டமும், சிகாகோ தியாகிகளின் தியாகமும்தான் இன்றைக்கு மே தினமாக - உழைப்பவர் தினமாக நம்முன் நிற்கிறது.
அனைத்து நாடுகளிலும் மே தினம்
1889 ஜூலை 14 அன்று பாரீசில் சோசலிசத் தொழிலாளர்களின் ‘’சர்வதேச தொழிலாளர் பாராளுமன்றம்’’ கூடியது. 18 நாடுகளில் இருந்து 400 பிரதிநிதிகள் இக்கூட்டத்தில் பங்கேற்றனர். பிரெட்ரிக் ஏங்கெல்ஸ் உட்படப் பலர் கலந்துகொண்ட இக்கூட்டத்தில் கார்ல் மார்க்ஸ் வலியுறுத்திய 8 மணி நேர போராட்டத்தை முன்னெடுத்துச் செல்வது என்றும், சிக்காகோ சதியை இம்மாநாடு கடுமையாக கண்டித்ததோடு, 1890 மே 1 அன்று அனைத்துலக அளவில் தொழிலாளர்கள் இயக்கங்களை நடத்திட வேண்டும் என்றும் அறைகூவல் விடப்பட்டது.
இந்த அறைகூவலே மே முதல் நாளை, சர்வதேச தொழிலாளர் தினமாக, மே தினமாக அனுஷ்டிப்பதற்கு வழிவகுத்தது.
இந்தியாவில் மே தினம்
தொழிலாளர் வெற்றிச் சின்னம் சென்னை
மெரினாவில்
இந்தியாவில் சென்னை மாநகரில் முதன்முதலில் தொழிலாளர் தினம் கொண்டாடப்பட்டது. பொதுவுடைமைவாதியும் தலைசிறந்த சீர்திருத்தவாதியும் ம. சிங்காரவேலர் 1923 -இல் சென்னை உயர்நீதிமன்றம் அருகே உள்ள கடற்கரையில் தொழிலாளர் தின விழாவைக் கொண்டாடினார்.

உழைப்பாளர் நாளைக் கொண்டாடும் வெவ்வேறு நாடுகள்:
மே 1 இல் உழைப்பாளர் நாள்
மே 1 இல் ஒரு பொது விடுமுறை நாள்
மே 1 இல் பொது விடுமுறை நாளல்ல, ஆனால் வேறொரு நாளில் உழைப்பாளர் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது.
மே 1 இல் பொது விடுமுறை நாளல்ல, தொழிலாலர் நாள் கொண்டாடப்படுவதில்லை
தொழிலாளர் நாள்: பெரும்பாலான நாடுகள் மே 1 இல் கொண்டாடுகின்றனர், அது மே தினம் மற்றும் சர்வதேச தொழிலாளர் நாள் என்று அறியப்படுகின்றது. ஐரோப்பாவில் இந்த நாளானது தொழிலாளர் நாள் இயக்கத்தை விடவும் மிகவும் முக்கியமானதாக, வல்லமையுடையதாக இருக்கும் கிராமப்புற திருவிழாவாக பழைய முக்கியத்துவத்தைக் கொண்டிருந்தது. இந்த விடுமுறை நாளானது சர்வதேசமயமாக்கப்பட்டு இருக்கின்றது மற்றும் பல நாடுகள் அணிவகுப்புகள், காட்சிகள் மற்றும் நாட்டுப்பற்று மற்றும் தொழிலாளர் சம்பந்தமான நிகழ்ச்சிகள் உள்ளிட்ட பலநாள் கொண்டாட்டங்களைக் கொண்டிருந்தன. இருப்பினும், வடக்கு ஐரோப்பாவில் வால்புர்கிஸ் இரவானது முன்னதான இரவில் கொண்டாடப்படுகின்றது, மேலும் இந்த விடுமுறை நாளானது சில நாடுகளில் தொழிலாளர் நாளுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.
2004 இல் மும்பை பேரணியில் "லாங் லைவ் மே டே" பதாகை
பொலிவியா, போசினியா, பிரேசில் ,
பல்கேரியா, கேமரூன் , சிலி ,
கொலம்பியா , கோஸ்டா ரிகா, சீனா, கரோடியா, கியூபா , சைப்ரஸ், செக் குடியரசு , காங்கோ ஜனநாயகக் குடியரசு, டென்மார்க் , டொமினிக் குடியரசு, ஈக்வடார், El சல்வடார், எகிப்து,
பின்லாந்து , பிரான்ஸ் , ஜெர்மனி , கிரீஸ் ,
கௌதமாலா , ஹைட்டி , ஹோண்ட்ரூஸ்,
ஹாங்காங் , ஹங்கேரி , ஐஸ்லாந்து ,
இந்தியா , இந்தோனேசியா (உள்ளூரில் இது ஹரி புரூஹ் என்று அறியப்படுகின்றது), இத்தாலி , ஜோர்டன்,
கென்யா , லத்வியா , லூதியானா ,
லெபனான் , மெசடோனியா, மடகாஸ்கர் ,
மலேசியா, மால்டா , மொரூஷியஸ்,
மெக்சிகோ , மொராக்கோ, மியான்மர் (பர்மா), நைஜீரியா , வடகொரியா , நார்வே ,
பாகிஸ்தான் , பனாமா , பராகுவே , பெரு ,
போலந்து , பிலிப்பைன்ஸ் , போர்சுக்கல், ரோமானியா, ரஷ்யா கூட்டமைப்பு,
சிங்கப்பூர், ஸ்லோவகியா,
ஸ்லோவேனியா , தென்கொரியா,
தென்னாப்பிரிக்கா, ஸ்பெயின் , இலங்கை ,
செர்பியா , சூரிநாம், ஸ்வீடன் , சிரியா ,
தைவான் , தாய்லாந்து , துருக்கி ,
உக்ரைன் , உகாண்டா , உருகுவே ,
வெனிசுலா, வியட்னாம், ஏமன், ஜாம்பியா மற்றும் ஜிம்பாப்வே ஆகிய நாடுகளில் மே 1 தேசிய விடுமுறை தினமாக உள்ளது.
சால்வேனியா, செர்பியா மற்றும் உக்ரைன் ஆகிய நாடுகளில் மே 2 ஆம் தேதியும் தேசிய விடுமுறை நாளாக உள்ளது.
போலந்தில் மே 1 தேசிய விடுமுறை நாளாக இருக்கின்ற வேளையில், அது தொழிலாளர் நாள் என்பதிலிருந்து எளிமையாக "மாநில விடுமுறை நாள்" என்று 1990 இல் மறுபெயரிடப்பட்டது.
இங்கிலாந்து மற்றும் சில கரீபிய நாடுகளில், தொழிலாளர் விடுமுறை தினமானது மே மாதத்தின் முதல் திங்கள் கிழமை அன்று வழங்கப்படுகிறது, இது மே 1 இல் ஒரே சமயத்தில் நேரிடலாமே தவிர அடிக்கடி நிகழாது. இங்கிலாந்து , ஆண்டிகுவா மற்றும் பார்புடா, டோமினிக்கா, டொமினிக் குடியரசு, மாந்த்சேர்ரட்டின் பிரிட்டிஷ் பிரதேசம், செயிண்ட் கிட்ஸ் மற்றும் நேவிஸ், மற்றும் செயிண்ட் வின்சண்ட் மற்றும் கிரேனேடியன்ஸ் ஆகியவை இந்த நாடுகளாகும். மேலும், கீழே
ஆஸ்திரேலியா பிரிவில் விவரித்துள்ளது போன்று, குயின்ஸ்லாந்து மற்றும் வடக்குப் பிரதேசத்தின் இந்தக் கொள்கையைப் பின்பற்றுகின்றன.
செப்டம்பர் மாதத்தின் முதல் திங்கள் கிழமையில் தொழிலாளர் தினங்கள்
பெர்முடா, கனடா மற்றும் அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகள் தொழிலாளர் தினத்தை செப்டம்பர் மாதத்தின் முதல் திங்கள் கிழமையில் கொண்டாடுகின்றன.
அல்பேனியா
அல்பேனியாவில் மே 1 தேசிய விடுமுறை தினமாக தொழிலாளர்கள் இயக்கத்தினை நினைவுகூறும் விதமாக கொண்டாடப்படுகின்றது. அல்பேனியாவில் பொதுவுடமை நிகழ்வின் போது, பொலிட்பீரோ டிரனாவின் அகலமான முக்கிய வீதியில் ஆடம்பரமான அணிவகுப்பை ஏற்பாடு செய்தது. இருப்பினும் கம்யூனிஷம் சீர்குலைந்ததிலிருந்து, சங்கங்கள் அமைதியான மறுப்புப் பேரணிகளை ஏற்பாடு செய்கின்றன.
ஆசுதிரேலியா
2007 ஆம் ஆண்டின் தொழிலாளர் தினத்தில் குயீன்ஸ்லாந்தின் தொழிலாளர் பிரதமர் அன்னா பிலிக் (இடது) அவர்கள் பெடரல் பாராளுமன்ற தொழிலாளர் தலைவர் கெவின் ருட் அவர்களுடன் (இடமிருந்து இரண்டாவது)
ஆஸ்திரேலிய தொழிலாளர் இயக்கத்தை கொண்டாடுகையில், தொழிலாளர் தினம் பொது விடுமுறையாக பல்வேறு மாநில மற்றும் பிரதேச அரசாங்களாலும் மற்றும் பல்வேறு கருத்தக்கூடியவற்றாலும் உறுதிசெய்யப்பட்டடுள்ளது. ஆஸ்திரேலியாவின் தலைநகர் பிரதேசம், நியூசௌத் வேல்ஸ் மற்றும் தெற்கு ஆஸ்திரேலியா ஆகியவற்றில் இது அக்டோபர் மாதத்தின் முதல் திங்கள் கிழமையாக உள்ளது. விக்டேரியா மற்றும் தாஸ்மேனியா ஆகியவற்றில், அது மார்ச் மாதத்தின் இரண்டாம் திங்கள் கிழமையாக உள்ளது (இருப்பினும் பின்னர் அது எட்டு மணிநேர தினம் என்றழைக்கப்படுகின்றது). மேற்கு ஆஸ்திரேலியாவில், தொழிலாளர் தினம் மார்ச் மாதத்தின் முதல் திங்கள் கிழமையில் கொண்டாடப்படுகின்றது. குயின்ஸ்லாந்து மற்றும் வடக்குப் பிரதேங்களில் அது மே மாதத்தின் முதல் திங்கள் கிழமையாக உள்ளது.
பகாமாசு
தொழிலாளர் வாரம் ஜூன் முதல் வாரத்தில் கொண்டாடப்படுகின்றது, மேலும் அது பொது விடுமுறையாக உள்ளது.
கனடா
1900 ஆண்டில் கனடாவின் டொராண்டோவில் தொழிலாளர் தின அணிவகுப்பு
கனடாவில் 1880களில் இருந்து செப்டம்பர் முதல் திங்கள்கிழமையில் தொழிலாளர் தினம் கொண்டாடப்பட்டுவருகின்றது. கனடாவில் தொழிலாளர் தினத்தின் தொடக்கங்கள் ஏப்ரல் 14, 1872 அன்று டொராண்டோ அச்சுச்சார்ந்த யூனியனின் 58-மணிநேர பணி-வார வேலை நிறுத்தத்திற்கு ஆதரவளிக்கும் விதத்தில் நடைபெற்ற அணிவகுப்பின் போதிலிருந்து பின்தொடரப்பட்டு வருகின்றது. [2] டொராண்டோ டிரேட்ஸ் அசெம்பிளி (TTA) அதன் 27 சங்கங்களை அச்சுசார் யூனியனுக்கு ஆதரவளிக்கும் படியாக மார்ச் 25 இலிருந்து வேலைநிறுத்ததை நடத்திக்காட்டியது. [2] கனடிய அரசியல்வாதியும் "டொராண்டோ குளோப்" நாளிதழின் ஆசிரியருமான ஜியார்ஜ் பிரவுன் அவர்கள் தனது வேலைநிறுத்தம் செய்யகின்ற பணியாளர்களை திரும்பித் தாக்கினார், "சதித்திட்டம்" மூலமாக அச்சுசார் யூனியனை காவலர்கள் தாக்குதல் செய்ய வலியுறுத்தினார். இருப்பினும் சட்டங்கள் யூனியன் நடவடிக்கையை குற்றவாளியாக்குதல் காலாவிதியாகியிருந்தது, மேலும் அது கிரேட் பிரிட்டனில் ரத்துசெய்யப்பட்டிருந்தது, கனடாவில் அவை இன்னமும் பாடநூல்களில் இருந்தன, காவல்துறை அச்சுசார் யூனியனின் 24 தலைவர்களை கைதுசெய்தது. தொழிலாளர் தலைவர்கள் செப்டம்பர் 3 இல் கைதை எதிர்ப்பை வலியுறுத்த மற்றொரு போராட்டத்திற்கு அழைக்க முடிவுசெய்தனர். ஓட்டாவாவில் ஏழு யூனியன்கள் அணிவகுத்து, கனடிய பிரதம மந்திரி சர் ஜான் ஏ. மேக்டொனால்டு அவர்களால் "பார்பராஸ்" யூனியன்களுக்கு எதிரான சட்டங்களை அதிகாரப்பூர்வமாக நீக்க உறுதியளித்தைக் கோரியது. பாராளுமன்றம் அடுத்த ஆண்டு ஜூன் 14 இல் வர்த்தக யூனியன் சட்டத்தை அமல்படுத்தியது, மேலும் விரைவில் அனைத்து யூனியன்களும் 54-மணிநேர பணி வாரத் தேவையை வைத்தனர்.
டொராண்டோ டிரேட்ஸ் மற்றும் லேபர் கவுன்சில் (TTA இன் வழித்தோன்றல்) ஒவ்வொரு இனவேனில் காலத்திலும் இதே போன்ற கொண்டாட்டங்களை நடத்தியது. அமெரிக்கரான, அமெரிக்கன் பெடரேஷன் ஆப் லேபர் அமைப்பின் துணை நிறுவனர் பீட்டர் ஜே. மேக்குயர் கனடாவின் டொராண்டோவில் ஜூலை 22, 1882 இல் நடைபெற்ற தொழிலாளர் திருவிழாவில் பேசுவதற்கு கேட்கப்பட்டார். அமெரிக்காவிற்கு திரும்பி, அமெரிக்காவின் நியூயார்க் நகரில் செப்டம்பர் 5, 1882 இல் மேக்குயரும் மற்றும் நைட்ஸ் ஆப் லேபர் அமைப்பும் இணைந்து கனடாவில் நடைபெற்றதை அடிப்படையிலான அணிவகுப்பை ஏற்பாடு செய்தனர். ஜூலை 23, 1894 இல், கனடா பிரதம மந்திரி ஜான் தாம்சன் மற்றும் அவரது அரசாங்கம் செப்டம்பரில் நடைபெற்ற தொழிலாளர் தினத்தை அதிகாரப்பூர்வ விடுமுறைதினமாக உருவாக்கினர். அமெரிக்காவில் நியூயார்க் அணிவகுப்பு அந்த ஆண்டின் வருடாந்திர நிகழ்ச்சியானது, மேலும் 1884 இல் அமெரிக்க அதிபர் குரூவர் கிளைவ்லேண்ட் சர்வதேச தொழிலாளர் தினத்துடன் (மே தினம்) போட்டியிட அந்த நாளை ஏற்றுக்கொண்டார்.
அந்நேரத்தில் தொழிலாளர் தின அணிவகுப்புகள் மற்றும் பிக்னிக்குகள் யூனியன்களின் மூலமாக ஏற்பாடுசெய்யப்பட்டுள்ளன, இன்று பல கனடியர்கள் தொழிலாளர் தினத்தை கோடைகாலத்தின் இறுதி வாரயிறுதி திங்கள் கிழமையாகக் குறிக்கின்றனர். பிக்னிக்குகள், வாணவேடிக்கைகள், நீர் செயற்பாடுகள் மற்றும் பொது கலை நிகழ்ச்சிகள் ஆகியவை யூனியன் அல்லாத கொண்டாட்டங்கள் ஆகும். தொழிலாளர் தினத்திற்குப் பின்னர் புதிய பள்ளிக் கல்வியாண்டு தொடங்குவதால், குடும்பங்கள் பள்ளிப்பருவக் குழந்தைகளுடன் கோடைகாலம் முடிவதற்கு முன்னர் பயணம் செய்ய கடைசி வாய்ப்பாக எடுத்துக்கொள்கின்றன.
பழைய மரபு தொழிலாளர் தினத்திற்குப் பின்னர் வெள்ளை நிறத்தை அணிவதைத் தடுக்கின்றது. இந்த மரபிற்குரிய விளக்கங்கள் வரம்பானது குளிர்காலத்தில் குளிர்ச்சியான காலநிலையில் வெள்ளை ஆடைகள் மோசமான உற்பத்தியை அளிக்கும் காரணியைக் கொண்டிருப்பதிலிருந்து 19 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் நடுத்தர வர்க்கத்தின் புதிய உறுப்பினர்களுக்கான நிலையின் குறியீடாகக் குறிக்கும் நோக்கமுடைய விதிவரையில் உள்ளன.
கனடாவில் தொழிலாளர் தின மரபு என்பது, கல்கேரி ஸ்டேம்பர்ஸ் மற்றும் எட்மண்டன் எஸ்கிமோஸ், ஹாமில்டன் டைகர்-கேட்ஸ் மற்றும் டொராண்டோ ஆர்கோனௌட்ஸ் மற்றும் சாஸ்கட்சேவன் ரப்ரைடர்ஸ் மற்றும் வின்னிபேக் ப்ளூ பாம்பர்ஸ் போன்ற போட்டியாளர்கள் தொழிலாளர் தின வாரயிறுதியில் விளையாடும் கனடிய கால்பந்து லீக் நிகழ்ச்சி தொழிலாளர் தின மரபாகும். 2005 பருவத்தின் பிறகு ஒட்டாவா ரெனேகடஸின் மரணத்திற்கு முன்னர் அந்த அணி தொழிலாளர் தின வாரயிறுதியில்
மொன்றியல் அலோயட்டஸ் அருகில் விளையாடியது. அதன் பிறகு, அலோயட்டஸ் அணியானது அந்த லீக்கில் மீதமிருந்த பிரிட்டிஷ் கொலம்பியா லயன்ஸ் அணியுடன் விளையாடிருக்கின்றது.
சீனா
சீனாவில் மே 1 இல் கொண்டாடப்பட்ட, தொழிலாளர் தினம் தேசிய தினமாக ஒப்பிடக்கூடிய மரபைக் கொண்டு வருகின்ற முக்கிய விடுமுறை தினமாக உள்ளது, இது அக்டோபர் 1 இல் நிகழ்கின்றது, மேலும் முதல் லூனார் மாதத்தின் முதல் நாளில் வசந்த விழாவாகவும் உள்ளது.
1999 இல், தொழிலாளர் தின விடுமுறையானது 1 நாளில் இருந்து 3 நாட்களாக நீட்டிக்கப்பட்டது. சீன அரசாங்கம் இந்த 3 நாட்களுக்கு முன்னதான மற்றும் வரவிருக்கின்ற வாரயிறுதிகளை ஒன்றிணைத்ததன் மூலமாக 7 நாள் விடுமுறையாக உருவாக்கியது. தொழிலாளர் தின விடுமுறையானது சீனாவில் பொன்விழா வராங்கள் மூன்றில் ஒன்றாக இருந்தது, இது மில்லியனுக்கும் மேற்பட்ட சீன மக்களை இந்த காலகட்டத்தில் பயணிக்க அனுமதிக்கின்றது.
ஜனவரி 1, 2008 தொடக்கத்தில், சீன மக்கள் குடியரசு இந்த விடுமுறை காலத்தை 1 நாளுக்குக் குறைத்தனர், அதே வேளையில் தொடர்ச்சியாகவரும் மூன்று பாரம்பரிய சீன விடுமுறை தினங்களில் இளைப்பாறுகின்றனர்: டிராகன் படகுத் திருவிழா (端午节）, டாம்ப்-ஸ்வீப்பிங் தினம் (清明节) மற்றும் மிட்-ஆட்டம் திருவிழா (中秋节) ஆகியவை.
பிரான்சு
பிரான்சில் மே 1 விடுமுறை தினமாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. பிர்ரெஞ்சும் Le jour du muguet கொண்டாடுகின்றது. பணியாளர்கள் மற்றும் மாணவர்கள் மே தின லில்லியை (பிரெஞ்சு: Muguet ) வீதிகளில் விற்கின்றனர், மேலும் யூனியன்கள் மற்றும் சங்கங்களுக்காக வீடுவீடாக நிதி திரட்டுகின்றனர்.
செருமனி
ஜெர்மனியில், நாசிச கட்சி ரோஸ் ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு 1993 இல் தொழிலாளர் தினம் அதிகாரப்பூர்வ விடுமுறை தினமாகத் தொடங்கப்பட்டது. இது நாட்டிற்கும் ஜெர்மன் மக்களுக்கும் இடையே புதிய ஒற்றுமையைக் குறிப்பதாகக் கருத்தப்படுகின்றது. இருப்பினும், ஒரே ஒரு நாள் கழித்து, 1933 இன் மே 2 இல் அனைத்து செயல்படக்கூடிய யூனியன்களும் சட்டவிரோதமாக அறிவிக்கப்பட்டு அழிக்கப்பட்டன. ஆனால் இந்த விடுமுறையானது ஜெர்மானிய தொழிலாளர்களால் பல பத்தாண்டுகளுக்கும் மேலாக நாடு அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவுக்கும் முன்னர் கொண்டாடப்பட்டு வந்தது, நாசி அரசாங்கம் ரொம்ப நாட்சகள் சினங்கொண்டிருக்க முடியாததால் அதை அனுமதிக்க முயற்சித்தது.
கிரீசு
கிரீச்ஸில் மே1 தேசிய விடுமுறையாக உள்ளது. இடது சாரி கட்சிகள் இதை நிலையாக "வேலைநிறுத்தம்" என்று குறிப்பிடுகின்றன, பதிலாக அவை நாடு முழுவதும் நினைவு அணுவகுப்பை ஏற்பாடு செய்கின்றன.
கௌதமாலா
1 மே (தியா டெல் ட்ராபஜோ) கௌதமாலாவில் புது விடுமுறையாக உள்ளது. கௌதமாலா நகரில் கொண்டாட்டங்கள் பொது பணியாளர் யூனியன் மற்றும் இடதுசாரிக் கட்சிகளின் அணிவகுப்புடன் நடத்தப்பட்டன.

இந்தியா
இந்தியா மே 1, 1927 இல் இருந்து தொழிலாளர் வாரத்தைக் கடைபிடிக்கத் தொடங்கியது. இது பல்வேறு தொழிலாளர் அமைப்புகளால் கொண்டுவரப்பட்ட ஊர்வலங்களுடன்I பொது விடுமுறையாக கொண்டாடப்படுகின்றது. மகாராஷ்டிரா மற்றும் குஜராத் (இந்தியாவிலுள்ள மாநிலங்கள்) ஆகியவற்றில், தொழிலாளர் வாரமானது 'மகாராஷ்டிரா திவ்யாஸ்' மற்றும் 'குஜராத் திவ்யாஸ்' (முறையே, மகாராஷ்டிரா தினம் மற்றும் குஜராத் தினம்) ஆகியவற்றுடனும் நிகழ்கின்றது, ஏனெனில் மகாராஷ்டிரா மற்றும் குஜராத் ஆகிய மாநிலங்கள் 1960 இல் அதே வாரத்தில் உருவாக்கப்பட்டன.
ஈரான்
1979 இஸ்லாமியப் புரட்சிக்கு முன்னர், ஈரான் பேரரசில் தொழிலாளர் தினமானது கனடா மற்றும் அமெரிக்காவில் உள்ள அதே நாளில் விடுமுறையாக இருந்தது.
ஈரான் இஸ்லாமியக் குடியரசில் (1979 முதல் தற்போது வரை), தொழிலாளர் தினம் விடுமுறை தினமாக இல்லை, ஆனால் அது சமூகத்தில் முக்கியமான பிரிவினரான தொழிலாளர்களுக்கு நன்றி தெரிவிக்க மே 1 இல் அதிகாரப்பூர்வமாக கொண்டாடப்படுகின்றது.
அயர்லாந்து
அயர்லாந்தில், தொழிலாளர் தினம் மே தினத்தில், அதாவது மே மாதத்தின் முதல் திங்கள் கிழமையில் வருகின்றது, இது பொது விடுமுறையாகும்.
இசுரேல்
இஸ்ரேலில் மே 1 அதிகாரப்பூர்வமாகக் கொண்டாடப்படுவதில்லை, ஆனால் ஒவ்வொரு ஆண்டும் சோசலிஸ்ட் மற்றும் மார்க்சிஸ்ட் இளைஞர் இயக்கங்கள் டெல் அவிவ்வில் அணிவகுப்பை ஏற்பாடுசெய்கின்றன.
இத்தாலி
இத்தாலியில், மே 1 தேசிய விடுமுறை தினமாகும், வர்த்தக அமைப்புகளின் ஆர்ப்பாட்டங்கள் பரவலாக இருக்கின்றன. 1990களில் இருந்து, வர்த்தக அமைப்புகள் ரோமில் மில்லியனுக்கும் மேற்பட்ட மக்கள் வெள்ளத்துடன் மிகப்பெரிய நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்கின்றன.
ஜமைக்கா
1961 க்கு முன்னர், ஜமைக்காவில் மே 24 ஆம் நாள் ராணி விக்டோரியாவின் பிறந்த தினம் மற்றும், ஜமைக்காவில் அவர் அடிமைத்தனத்தை அகற்றியது ஆகியவற்றைக் கௌரவப்படுத்தும் விதமாக பேரரசு தினமாகக் கொண்டாடப்பட்டது. அதன் பெயர் பரிந்துரைப்பது, அந்த தினமானது பிரிட்டிஷ் பேரரசு மற்றும் இங்கிலாந்தைக் கொண்டாடப் பயன்பட்டது, கொண்டாட்டமானது கொடியேற்றுதல் நிகழ்ச்சி மற்றும் நாட்டுப்பற்றுப் பாடல்களைப் பாடுதலுடன் நிறைவடைகின்றது.
1961 இல், ஜமைக்கா முதலமைச்சர் நார்மன் வாஷிங்டன் மான்லே பேரரசு தினத்திற்குப் பதிலாக தொழிலாளர் தினத்தை, மே 23, 1938 அன்று நடைபெற்ற ஒரு நினைவுதினக் கொண்டாட்டத்தில் முன்மொழிந்தார், அப்போது அலெக்ஸாண்டர் பஸ்டமனேட் ஜமைக்கா சுதந்திரத்திற்கு முன்னணி வகித்த தொழிலாளர் கலகத்திற்கு தலைமை தாங்கினார்.
மே 23, 1971 வரையில், தொழிலாளர் தினமானது முதன்மையாக பொதுப் பேரணிகள் மற்றும் அணிவகுப்புகளுடன் வர்த்தக அமைப்புகளின் கொண்டாட்டமாக இருந்தது. [4] அந்த நிகழ்ச்சியில், அந்நாளில் எதிர்தரப்பு வர்த்தக அமைப்புகள் மோதலை உண்டாக்கின, எனவே 1972 இல், ஜமைக்காவின் பிரதம மந்திரி மைக்கேல் மான்லே அவர்கள் தொழிலாளர் தினத்தை ஜமைக்காவின் மேம்பாட்டுக்கு தொழிலாளர்களின் முக்கியத்துவத்தையும் , மற்றும் அந்நாளில் வளர்ச்சித் திட்டங்களில் தன்னார்வ சமூகத்தின் பங்களிப்பு ஆகியவற்றை உணர்த்தும் காட்சிப்பெட்டியாக முன்மொழிந்தார். அப்போதிலிருந்து, தொழிலாளர் தினம் வெறும் பொது விடுமுறை தினமாக மட்டும் இல்லாமல், நாடுமுழுவதும் பெரும்பான்மையான சமூகம் ஈடுபாட்டுடன் கலந்துகொள்ளும் தினமாக உள்ளது.
மால்டா
மால்டாவில் மே 1 (எல்-எவ்வெல் டா மேஜ்ஜூ) என்பது பொது விடுமுறை. முக்கியமாக வால்லெட்டாவில் பொது தொழிலாளர் யூனியன் மற்றும் மால்டா தொழிலாளர் கட்சி ஆகியவற்றால் கொண்டாட்டங்கள் நடத்தப்படுகின்றன.
மெக்சிகோ
மெக்சிகோவில், மே முதல் வாரத்தில் நிகழும் தொழிலாளர் வாரம் பொது விடுமுறையாக உள்ளது.
நியூசிலாந்து
நியூசிலாந்தில், தொழிலாளர் தினம் அக்டோபர் மாதத்தில் நான்காவது திங்கள்கிழமை பொது விடுமுறை தினமாக உள்ளது. இதன் மூலங்கள் 1840 இல் புதிதாக கண்டறியப்பட்ட வெலிங்டன் காலணியில் முதன்மையாக தச்சர் சாமுவேல் பார்னெல்லின் ஒரு நாளைக்கு எட்டு மணிநேரத்திற்கு அதிகமாக பணிபுரிய மற்றுத்ததால் எழுந்த, எட்டு மணிநேர பணி நாள் இயக்கத்திற்கு திரும்ப அழைத்துச்செல்கின்றது. அவர் பிற வணிகர்களை ஒரு நாளைக்கு எட்டு மணிநேரம் மட்டுமே பணிபுரிய ஊக்குவித்தார், மேலும் அக்டோபர் 1840 இல், பணியாளர்கள் மாநாடானது இந்தக் கருத்தை ஆதரிக்கின்ற தீர்மானத்தைக் கொண்டுவந்தது. அக்டோபர் 28, 1890 அன்று, எட்டு மணிநேர பணி நாள் இயக்கத்தின் 50 ஆம் ஆண்டுதினம் அணிவகுப்புடன் அனுசரிக்கப்பட்டது. பின்னர் அந்த நிகழ்ச்சியானது ஆண்டுதோறும் அக்டோபர் மாத இறுதியில் தொழிலாளர் தினமாக அல்லது எட்டு மணிநேர செயல்விளக்க தினமாக கொண்டாடப்பட்டது. 1899 இல் அரசாங்கம் அந்த நாளை 1900 ஆண்டிலிருந்து பொது விடுமுறை தினமாக்க சட்டம் இயற்றியது. அந்த நாளானது வெவ்வேறு மாகாணங்களில் வெவ்வேறு நாட்களில் கொண்டாடப்பட்டது. இது ஒரு துறைமுகத்தில் ஒரு நாளும் அடுத்த துறைமுகத்தில் மற்றொரு நாளும் தொழிலாளர் தினம் கொண்டாடப்படுவதால் கப்பலோட்டிகள் அதிகப்படியான விடுமுறை எடுக்கின்றனர் என்று கப்பல் உரிமையாளர்கள் புகாரளிக்க வழிகோளியது. 1910 இல் அரசாங்கம் விடுமுறை தினத்தை
"திங்கள்கிழமையாக்கியது" , எனவே அது நாடு முழுவதும் அதே நாளில் அனுசரிக்கும்படியாக இருந்தது. இன்றைய தினத்தில் பெரும்பாலான நியூசிலாந்து மக்களுக்க் அது "வெறும் மற்றொரு விடுமுறை தினமாக" உள்ளது[5] .
பிலிப்பைன்சு
பிலிப்பைன்ஸில் முதல் மே 1 கொண்டாட்டம் மே 1, 1903 இல் யூனியன் ஆப்ரெரோ டெமோக்ரட்டிகா டே பிலிப்பினாஸ் (UODF) கீழ் நடத்தப்பட்டது. ஆயிரக்கணக்கான பணியாளர்கள் டொண்டோவில் பிளாசா மொரினோனஸிலிருந்து மலகனனங் பேலஸ் வரையில் அணிவகுத்துச் சென்று (பின்னர் பிலிப்பைன்ஸ் கவர்னர்-ஜெனரல் அவர்களிடம்) சுதந்திரத்தை நிறைவேற்ற வலியுறுத்தினர். ஏப்ரல் 8, 1908 இல், பிலிப்பைன் சட்டமன்றம் மே மாதத்தின் முதல் நாளை தேசிய விடுமுறை தினமாக்கும் சட்டத்தை இயற்றியது. பிலிப்பைன்ஸ் ஒரு பழைய அமெரிக்கப் பிரதேசமாக இருந்ததால், அது "லேபர் டே" என்று தலைப்பிடப்பட்டு, அமெரிக்க ஆங்கிலத்தில் உச்சரிக்கப்பட்டது. மே 1, 1974 இல், அதிபர் பெர்டினாண்ட் மேக்ரோஸ், தனக்குப் பிறகும் சட்ட அதிகாரங்கள் இருக்கும் நடைமுறையில், பிலிப்பைன்ஸின் தொழிலாளர் குறியீடு என்று அறியப்படும் அதிபர் விதி எண். 442 இல் கையெழுத்திட்டார். இது தொழிலாளர் செயலர் ப்ளாஸ் ஆபிள் அவர்களால் வரைவுப்படுத்தப்பட்டது.
ஒவ்வொரு மே 1 அன்றும், தொழிலாளர் யூனியன்கள் அணிவகுப்பு கியூசன் சிட்டி- மனிலா எல்லையில் உள்ள மெபூஹே (வெல்கம்) ரோட்டோண்டா இலிருந்து பிளாசா மிராண்டா, மெனோடியோலா பிரிட்ஜ் (மலகனங் பேலஸ் முதன்மை வாயிலின் அருகிலுள்ள பாலம்) வரையில் சென்று தொழிலாளர்களுக்கு எதிரான நடைமுறைகளுக்கு எதிராகவும் அதிபருக்கு எதிராகவும் குரல் கொடுக்கின்றன. ஒரே ஒரு விதிவிலக்காக மே 1, 2001 இல் நடைபெற்ற EDSA III கலகத்தின் போது இருந்தது, அதில் போராட்டமானது தொழிலாளர் தினம் சார்பாக இல்லாமல் அதிபர் எதிர்ப்பாக இருந்தது. அதிபர் குளோரியா மெகபாகல்-அர்ரோயோ பிரகடனம் எண். 38 ஐ செயல்படுத்துகின்ற தேசிய எதிர்ப்பை அறிவித்து கட்டளையை மே 7, 2001 இல் பிறப்பித்தார்.
இருப்பினும் இது தொழிலாளர் ட்ஜ்ஹினம் உள்ளிட்ட விடுமுறை தினங்களை அருகாமையிலுள்ள திங்கள் கிழமையில் அமைக்க குடியரசுச் சட்டம் எண். 9492 கீழ் பரிந்துரைக்கப்பட்டது, பல்வேறு தொழிலாளர் யூனியன்களிடமிருந்து எதிர்ப்பு வெளிப்படலாம் என்பதால் தொழிலாளர் தினத்தை அதிபர் குளோரியா மெகபாகல்-அர்ரோயோ மாற்றவில்லை.
டிரினிதாத் மற்றும் டொபாகோ
டிரினிதாத் மற்றும் டொபாகோவில் தொழிலாளர் தினம் ஒவ்வொரு ஜூன் 19 ஆம் தேதியும் கொண்டாடப்படுகின்றது. இந்த விடுமுறை தினமானது 1937 இல் நடைபெற்ற பட்லர் தொழிலாளர் கலவரங்களின் நினைவைக் குறிக்கும் விதமாக இருக்குமாறு 1973  இல் முன்மொழியப்பட்டது.
துருக்கி
துருக்கியில், 2009 இலிருந்து மே 1 தொழிலாளர் மற்றும் ஒருமைப்பாடு தினமாகக் கொண்டாடப்படுகின்றது, இது பொதுவிடுமுறை தினமாகும்.
அமெரிக்கா
தொழிலாளர் தினம் என்பது செப்டம்பர் மாதத்தின் முதல் திங்கள்கிழமையில் வரும் அமெரிக்க பெடரல் விடுமுறை தினமாகும். இது தனிப்பட்ட முறையில் கோடையின் முடிவாகவும், குறிப்பாக விடுமுறைக் காலத்தின் முடிவாகவும் பார்க்கப்படுகின்றது; அடுத்த கல்வியாண்டிற்கு பல பள்ளிகள் தொழிலாளர் தினம் முடிந்த பின்னர் வரும் வாரத்தில் திறக்கின்றன. கனடாவிலிருந்து தொழிலாளர் தினம் கொண்டாப்பட்ட பின்னர் வெள்ளை ஆடையை அணிவதில்லை என்ற மரபை அமெரிக்காவும் ஏற்றுக்கொண்டது.
1886 ஹேமார்க்கெட் ரியாட்

இன்று மே தினம். Day of the International Solidarity of Workers. அதாவது ஆண்டுதோறும் மே மாதம் முதலாம் திகதி உலகமெங்கும் உழைக்கும் வர்க்கத்தின், தொழிலாளர்களின் தினமாக கொண்டாடப்படுகின்றது. இன, மத, மொழி, நாடு என்ற யாதொரு வேறுபாடுமின்றி உழைக்கும் வர்க்கத்தின் ஒன்றுபட்ட சக்தியை, ஒற்றுமையைப் பறைசாற்றும் தினமாகக் கொண்டாடப்படுகின்றது.
உலக கைத்தொழில் புரட்சியின் பயனாக ஆலைகளின் பெருக்கம், இயந்திரமயமாக்கம், பேரளவு உற்பத்தி ஆகிய காரணிகள் தொழிலாளரை ஒரு வர்க்கமாக ஒன்றுபட வைத்தது. ஒருபுறம் முதலாளிகள் உற்பத்தி முயற்சியில் இலாபம் பெறுகின்றனர். தொழிலாளரிடமிருந்து ஊழியத்தைப் பெறுகின்ற அளவு அவர்களுக்கான உரிமைகள், ஊதியம், சலுகைகள் என்பவற்றை வழங்குவதில் உற்பத்தியாளர் ஆர்வம் காட்டவில்லை. கால்வயிற்றுக் கஞ்சிக்காக தம் உழைப்பை நல்கும் தொழிலாளர் வேறு வழியின்றி முதலாளிகள் விதிக்கும் நிபந்தனைகளுக்குக் கட்டுப்பட்டனர். இதனால் தொழிலாளர் வாழ்க்கையை சிறுமையும், வறுமையும் ஆட்கொண்டன. அதே நேரம் தொழில் உரிமையாளர்களால் நாளொன்றுக்கு 12 முதல் 18 மணி நேரக் கட்டாய வேலை செய்யவேண்டுமென தொழிலாளிகள் நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டனர்.
இப்படிப்பட்ட பின்னணியில் கட்டாய வேலைநேரத்திற்கு எதிராக பல்வேறு நாடுகளில் குரல்களும் ஆங்காங்கே எழ ஆரம்பித்தன. குறிப்பாக இங்கிலாந்தில் தோன்றிய ஆவண இயக்கம் 6 முக்கிய கோரிக்கைகளை முன்வைத்து தொடர் போராட்டங்களை நடத்தியது. இதில் 10 மணி நேர வேலைக் கோரிக்கை முதன்மை பெற்றிருந்தது.
1830களில் பிரான்சில் நெசவுத் தொழிலில் ஈடுபட்டிருந்த தொழிலாளிகள் தினமும் கட்டாயமாக 15 மணி நேரம் உழைக்க வேண்டி இருந்தனர். இதை எதிர்த்து அவர்கள் வேலை நிறுத்தப் போராட்டத்தை நடத்தினர். 1834ல் ஜனநாயகம் அல்லது மரணம் என்ற கோஷத்தை முன்வைத்து பெரும் கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டனர்.. ஆனால் இப்போராட்டங்கள் தோல்வியில் முடிவடைந்தன.
இந்நிலையில் அவுஸ்திரேலியாவில் மெல்பேர்னில் கட்டிடத் தொழிலில் ஈடுபட்டிருந்த தொழிலாளிகள் உலகிலேயே முதன் முதலாக 8 மணி நேர வேலை கோரிக்கையை முன்வைத்து 1856ல் வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டு, வெற்றியும் பெற்றனர். மெல்பேர்ன் கட்டிடத் தொழிலாளர்களின் போராட்டம் 8 மணி நேர வேலை, 8 மணி நேர பொழுதுபோக்கு, 8 மணி நேர ஓய்வு என்ற அடிப்படையில் அமைந்திருந்தது. மெல்பேர்ன் தொழிலாளர்களின் வெற்றி தொழிலாளர் வர்க்க போராட்டத்தின் மைல்கல்லாக அமைந்தது எனலாம்.
சார் மன்னரின் ஆட்சியின் கீழ் ரஷ்யத் தொழிலாளிகள் பெரும் துன்பங்களுக்கு ஆளானார்கள். இங்கும் 1895 - 1899க்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் நூற்றுக்கணக்கான வேலை நிறுத்தங்கள் நடைபெற்றன. 1896 ஏப்ரல் மாதத்தில் லெனின் மே தினத்திற்காக எழுதிய சிறு பிரசுரத்தில், ரஷ்யத் தொழிலாளிகளின் நிலைமை குறித்து விரிவாக எடுத்துரைத்திருந்ததுடன் ரஷ்யத் தொழிலாளர்களின் பொருளாதார போராட்டம் - அரசியல் போராட்டமாக எழுச்சிக் கொள்ள வேண்டும் என்பதையும் வலியுறுத்தினர். தொழிலாளிகளின் 8 மணி நேர வேலைக்கான போராட்டங்களே 1917- ரஷ்யப் புரட்சிக்கு வித்திட்டது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
அமெரிக்காவில் 1832ல் பொஸ்டன் நகரில் கப்பலில் பணியாற்றிய தச்சுத் தொழிலாளர்கள் 10 மணி நேர வேலை கோரிக்கையை முன்வைத்து வேலை நிறுத்தம் செய்தனர். அதே போல், 1835இல் பிலடெல்பியாவிலும், பென்சில்வேனியாவிலும் இதே கோரிக்கையை முன்வைத்து போராட்டங்கள் நடத்தப்பட்டன. பென்சில்வேனியாவில் நிலக்கரிச் சுரங்கத் தொழிலாளர்களும், ரயில்வே தொழிலாளர்களும் குறைவான வேலை நேரத்தை வலியுறுத்தி 1877ல் வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டனர். அமெரிக்க முதலாளிகள் ஆரம்பத்தில் இதனைக் கண்டு கொள்ளவில்லை.
இதைத் தொடர்ந்து அமெரிக்காவின் பல்வேறு மாநிலங்களில் உள்ள தொழிலாளர் இயக்கங்களை இணைத்து “அமெரிக்க தொழிலாளர் கூட்டமைப்பு" என்ற இயக்கம் 1884ம் ஆண்டு உருவாக்கப்பட்டது. இவ்வியக்கம் அடிப்படையில் 8 மணி நேர வேலை கோரிக்கையை முன்வைத்து தொடர்ந்து பல போராட்டங்களை நடத்தியது. அத்தோடு மே 1, 1886 அன்று நாடு தழுவிய வேலை நிறுத்தத்திற்கு அறைகூவல் விடுத்தது. இவ்வியக்கமே மே தினம் பிறப்பதற்கு காரணமாகவும் அமைந்தது.
தொழில் நகரங்களான நியூயார்க், சிகாகோ, பிலடெல்பியா, மில்விக்கி, சின்சினாட்டி, பால்டிமோர் என அமெரிக்கா முழுவதும் 3,50,000 தொழிலாளர்கள் பங்கேற்ற மாபெரும் வேலை நிறுத்தம் துவங்கியது. இவ்வேலை நிறுத்தத்தில் 1200க்கும் மேற்பட்ட நிறுவனங்களில் உள்ளதொழிலாளர்கள் பங்கெடுத்துக் கொண்டனர் என கூறப்படுகின்றது. தொழிலாளர்களின் எழுச்சிமிக்க வேலை நிறுத்தத்தினால், அமெரிக்காவின் பெரிய நிறுவனங்கள் மூடப்பட்டன. இரயில் போக்குவரத்து நடைபெறவில்லை. வேலை நிறுத்தத்தில் பங்கேற்ற தொழிலாளர் ஊர்வலங்கள் அமெரிக்காவை உலுக்கியது. மிச்சிகனில் மட்டும் 40,000 தொழிலாளர்களும், சிக்காகோவில் 70 ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்களும் கலந்துக் கொண்டனர்.
இந்த எழுச்சி சிக்காகோவிலும் ஏனைய பிரதேசங்களிலும் தொடர்ந்தன. சிக்காகோவில் வேலை நிறுத்தப்போராட்டம் சூடுபிடித்தது. மே 3, 1886 அன்று “மெக்கார்மிக் ஹார் வஸ்டிங் மெஷின் நிறுவனத்தின்" வாயிலில் 3000க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் அணி திரண்டு கண்டனக் கூட்டத்தை நடத்தினர். இங்கு இடம்பெற்ற கலவரத்தில் 4 தொழிலாளர்கள் பொலிஸாரின் துப்பாக்கிச் சூட்டிற்குப் பலியாயினர். இச்சம்பவத்தை கண்டிக்கும் வகையில் ஹேமார்க்கெட் சதுக்கத்தில் மே 4 அன்று மாபெரும் கண்டன கூட்டம் ஒன்றை தொழிலாளர்கள் நடத்தினர் . ஆயிரக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் கலந்து கொண்ட கண்டனக் கூட்டம் அமைதியான முறையில் நடைபெற்றது. இந்நேரத்தில் காவல்துறையினர் அனைவரையும் கலைந்து செல்லுமாறு கூறினர். இவ்வேளையில் திடீரென்று கூட்டத்தில் வெடிகுண்டு வீசப்பட்டதில் அந்த இடத்திலேயே ஒரு காவல்துறையினர் பலியானார். பின்னர் போலீசார் கூட்டத்தினர் மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தித் தொழிலாளரைத் தாக்கினர். இச்சம்பவத்தில் 7 போலீஸாரும், 4 தொழிலாளர்களும் கொல்லப்பட்டனர். இச்சம்பவத்தைத் தொடர்ந்து தொழிலாளர் தலைவர்கள் கைது செய்யப்பட்டு வழக்குத் தொடுக்கப்பட்டது. இந்த வழக்கு விசாரணை ஜூன் 21, 1886 ஆரம்பமாகியது. இறுதியில் 7 தொழிலாளர் தலைவர்களுக்கு தூக்குத் தண்டனை வழங்கப்பட்டது.
அமெரிக்க தொழிலாளர்களின் 8 மணி நேர வேலைக்கான போராட்டமும், சிகாகோ தியாகிகளின் தியாகமும்தான் இன்றைக்கு மே தினமாக - உழைப்பவர் தினமாக நம்முன் நிற்கிறது. 1889 ஜூலை 14 அன்று பாரீசில் சோசலிசத் தொழிலாளர்களின் '"சர்வதேச தொழிலாளர் பாராளுமன்றம்"" கூடியது. 18 நாடுகளில் இருந்து 400 பிரதிநிதிகள் இக்கூட்டத்தில் பங்கேற்றனர். பிரெட்ரிக் ஏங்கெல்ஸ் உட்படப் பலர் கலந்துகொண்ட இக்கூட்டத்தில் கார்ல் மார்க்ஸ் வலியுறுத்திய 8 மணி நேர போராட்டத்தை முன்னெடுத்துச் செல்வது என்றும், சிக்காகோ சதியை இம்மாநாடு கடுமையாக கண்டித்ததோடு, 1890 மே 1 அன்று அனைத்துலக அளவில் தொழிலாளர்கள் போராட்டங்களை நடத்திட வேண்டும் என்றும் அறைகூவல் விடப்பட்டது. இந்த அறைகூவலே மே முதல் நாளை, சர்வதேச தொழிலாளர் தினமாக, மே தினமாக அனுஷ்டிப்பதற்கு வழிவகுத்தது.
1890 மே 1 இலிருந்து இன்று வரை ஒவ்வொராண்டும் மே 1ம் திகதி சர்வதேச தொழிலாளர் தினமாக கொண்டாடப்பட்டு வருகின்றது.
தொழிலாளரின் அவர்களது ஆற்றலின் தேவையை உணர்த்த வேண்டிய, போற்ற வேண்டிய இந்நாள் உண்மையான நோக்கத்திலிருந்து தலைகுப்புறப் புரண்டுவிட்டது. தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் உரிமைகளை வென்றெடுப்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டு உருவாக்கம் பெற்ற இந்நாளானது இன்று உருவாக்கத்தின் நோக்கத்தையே மறந்து விட்டு ஒரு கேளிக்கை தினமாக மாறி வருவது சிந்திக்க வேண்டியதொரு விடயமாகும்.. தொழிலாளரின் ஒற்றுமையை உறுதிப்படுத்த சபதமேற்கும் இந்நாள் தொழிலாளரின் உரிமைகள் வெற்றிகொள்ள ஒன்றுபட்டுக் குரல் எழுப்ப வேண்டிய இந்நாள் பல்வேறு பிரிவினைகளுக்கு உரமூட்டும் நாளாக அமைந்துவிட்ட அவலத்தை நாம் மூன்றாம் உலக நாடுகளின் காணக்கூடியதாக உள்ளது.
உழைப்பாளரின் சக்தியை, ஒற்றுமையை ஓங்கியொலிக்க வேண்டிய இந்நாள் இன்று அரசியல் மயப்படுத்தப்பட்ட அவல நிலையையே வெளிப்படுத்துகின்றது. இத்தினத்தின் நோக்கம் இன்று புறந்தள்ளப்பட்டு இந்தியா, இலங்கை போன்ற நாடுகளில் ஒவ்வொரு அரசியல் கட்சிகளதும் ஆள்பலத்தை வெளிப்படுத்தும் தேசிய நாளாக அமைந்துவிட்டது என்றால் அதுவே யதார்த்தம். அதுவே உண்மை. பிள்ளையார் பிடிக்க குரங்கானது என்பது போல் தொழிலாளரின் உரிமை பற்றி குரல் கொடுக்க வேண்டிய மேதின ஊர்வலங்களும், கூட்டங்களும் இன்று அரசியல் ஊர்வலங்களாகவும் அரசியல் மேடைகளாகவும் மாறிவிட்டன.. ஜனநாயக நாடான நமது நாடுகளில் மேதினம் நடத்த, ஊர்வலம் செல்ல, கூட்டத்திற்கு ஆள்திரட்ட பண நாயகமும், மதுநாயகமும் உதவும் பரிதாப நிலையும் காணப்படுகின்றது.
மேதினத்தின் நோக்கத்தையே, அதன் உண்மைத் தாற்பரியத்தையே குழிதோண்டிப் புதைத்துவிட்டு அதன் மேல் நின்று ஒப்பாரி வைப்பது போன்றே இன்றைய காலத்தில் மேதினம் கொண்டாடப்படுகின்றது. தொழிலாளர் வர்க்கமே ஒன்றுபட உரிமைகளை வென்றெடு, நிலைநாட்டு என்று குரல் எழுப்ப வேண்டிய பெறுமதிமிக்க இத்தினத்தில் மூன்றாம் உலக நாடுகளின் நவீன சுரண்டல்கள் பற்றியும், நமது நாடுகளின் தொழிலாளர் நிலைபற்றி சிந்திப்பது காலத்தின் தேவையாகும்.
சர்வதேச தொழிலாளர் தினமான மே 1ம் தேதியை அரசாங்க பொது விடுமுறை தினமாக பிரகடனப்படுத்தியுள்ள நாடுகள்:
Albania, Argentina, Aruba, Austria, Bangladesh, Belgium, Bolivia, Bosnia, Brazil, Bulgaria, Cameroon, Chile, Colombia, Costa Rica, China, Croatia, Cuba, Cyprus, Czech Republic, Denmark,Dominican Republic Ecuador, Egypt, Finland, France, Germany, Greece, Guatemala, Haiti, Hungary, Iceland, India, Italy, Jordan, Kenya, Latvia, Lithuania, Lebanon, Malaysia, Malta, Mauritius, Mexico, Morocco, Myanmar (Burma), Nigeria, North Korea, Norway, Pakistan, Paraguay, Peru, Poland, Philippines ,Portugal, Romania, Russian Federation, Singapore, Slovakia, Slovenia, South Korea, South Africa, Spain, Sri Lanka, Serbia, Sweden, Syria, Thailand, Turkey, Ukraine, Uruguay, Venezuela, Vietnam and Zimbabwe.